Op 14 januari 2025 bleek dat een lepelaar met een zender, genaamd Halimione, in het Verdronken Land van Saeftinghe was en niet meer bewoog.

Aangezien het Verdronken Land van Saeftinghe beschermd natuurgebied is en ik daar dus niet zomaar in mag gaan lopen zoeken heb ik contact opgenomen met mensen die ik ken die daar o.a. watervogeltellingen uitvoeren.
Bovendien is daar, vlakbij Antwerpen, een verval van bijna zes meter. Je moet dus wel weten wat je doet, anders is het levensgevaarlijk.
De mensen waarmee ik contact opnam hebben het direct in de groep van gidsen gegooid om te vragen of er iemand ons kon helpen.
Op zaterdag 18 januari was er een gids die ons kon begeleiden en was het tij gunstig. Je moet vertrekken met afgaand water en terug zijn voor het hoog water is.
De gids stelde voor om 10.00 uur af te spreken bij het bezoekerscentrum van het Verdronken Land van Saeftinghe bij Emmadorp.
Op weg daar naartoe heb ik Sven Prins, ook lid van de werkgroep, opgepikt op het tolplein van de Westerscheldetunnel.

Het weer zat niet helemaal mee. Het was 1 graad Celsius en mistig. Dat is jammer want anders zie je het havengebied van Antwerpen, de kerncentrales van Doel en de reusachtige containerschepen op de Schelde.

Onze gids loodste ons in de richting van de plek waar de zender moest liggen.
Een behoorlijk zware tocht waarbij we over geulen moesten springen als dat kon. En anders geulen in en uit moesten klauteren. Ook hebben we stukken door geulen gelopen en die gevolgd.

Onderweg kwamen we nog een groepje grauwe gorzen tegen waarvan bekend is dat die daar iedere winter vertoeven.
De plek waar de zender moest liggen lag voorbij de route waar de gidsen normaal komen maar met behulp van de gps hadden we hem eigenlijk zo gevonden.
Van de lepelaar was niet veel meer over en we hebben de doodsoorzaak niet kunnen vaststellen.

Op de terugweg zijn we nog langs een plek gegaan waar vorig jaar een zender van een lepelaar lag. Maar daar komt nog regelmatig water en in al dat aanspoelsel is het onmogelijk een zender te vinden. Mogelijk is de lepelaar daar ook aangespoeld.

Uiteindelijk hebben we 8,5 kilometer gelopen en daar hebben we ruim 4 uur over gedaan.
Laarzen volgelopen natuurlijk en op de parkeerplaats van het bezoekerscentrum omgekleed.
Die nacht heb ik prima geslapen.